Η εχινάκεια χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους αυτόχθονες πληθυσμούς της Βόρειας Αμερικής ως λαϊκή ιατρική, με αρχαιολογικά στοιχεία που χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα. Η παραδοσιακή χρήση περιλάμβανε εξωτερική εφαρμογή (τσιμπήματα εντόμων, εγκαύματα, πληγές), μάσημα ριζών (λοιμώξεις λαιμού και δοντιών) και εσωτερική χρήση (βήχας, πόνος, δαγκώματα φιδιών, κράμπες στο στομάχι). Μερικές φυλές χρησιμοποιούσαν την εχινάκεια για συμπτώματα κρυολογήματος. Οι Kiowa το χρησιμοποιούσαν για τον βήχα και τον πονόλαιμο, οι Cheyenne για τον πονόλαιμο, οι Pawnee για πονοκεφάλους και πολλές φυλές, συμπεριλαμβανομένων των Lakota, το χρησιμοποιούσαν ως παυσίπονο.
Σήμερα, η εχινάκεια χρησιμοποιείται κυρίως για την τόνωση του οργανισμού και την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η χρήση της Εχινάκειας έχει την ιδιότητα να αυξάνει τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων στο αίμα.