Στην παραδοσιακή ιατρική η χρήση της μολόχας μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως φαγώσιμο και ως θεραπευτικό φυτό. Στην αρχαία Ελλάδα την είχαν μεγάλη εκτίμηση (αναφέρεται από τον Πυθαγόρας Πλάτωνας). Ο Αθήναιος στο Δειπνοσοφισταί γράφει πως θεωρείται "λεαντική αρτηρίας" μάλλον επειδή χρησιμοποιούνταν ως προφυλακτικό φάρμακο κατά της αρτηριοσκλήρυνσης.

Στην πρόσφατη λαϊκή ιατρική, τα φύλλα της μολόχας τρίβονται σε μέρος που πονά από το άγγιγμα της τσουκνίδας. Όπως λέγεται, "καταλαγιάζει το τσούκνισμα". Το αφέψημα από τα άνθη της (μολοχάνθια) θεωρείται μαλακτικό, αποχρεμπτικό, κινητικό του εντέρου. Το ποδόλουτρο σε αφέψημα από μολοχάνθη ανακουφίζει από την κούραση. Το κατάπλασμα φύλλων μολόχας ανακουφίζει το έκζεμα και το πόνο από το τσιμπήματα εντόμων.

Το βάμμα Μολόχας θεωρείται αποτελεσματικό σε περιπτώσεις στομαχικών διαταραχών που συνοδεύονται από δυσκοιλιότητα. Η Μολόχα θεωρείται πως έχει ήπια καθαρτική δράση, αποτοξινώνει, βοηθάει στο αλλεργικό βήχα και καταπραΰνει το γαστρεντερικό σύστημα.