Η ονομασία νταμιάνα πιθανόν να προέκυψε από την αγχολυτική και χαλαρωτική επίδραση του βοτάνου, μια και στα λατινικά (πιθανότατα με ρίζα την ελληνική λέξη δαμάζω), damiana» σημαίνει «αυτή που τιθασεύει».

Ως θεραπευτικό βότανο χρησιμοποιούνται σήμερα τα αποξηραμένα φύλλα του φυτού ενώ οι τονωτικές ιδιότητές του αποδίδονται, ως επί το πλείστον, στη δαμιανίνη, μια πικρή ουσία με χαλαρωτική δράση για το κεντρικό νευρικό σύστημα.

Η χρήση της νταμιάνας για την τόνωση της σεξουαλικότητας, σε περιπτώσεις στυτικής ανεπάρκειας,  έχει υποστηριχθεί και ερευνητικά αν και τα αποτελέσματα αναφέρονται μέχρι στιγμής σε πειραματόζωα. Πιστεύεται ότι η ιδιότητα αυτή του βοτάνου βασίζεται στη δράση της ως αναστολέας της αρωματάσης, ενός ενζύμου που καταλύει τη μετατροπή της τεστοστερόνης σε οιστρογόνα, αυξάνοντας έτσι τη συγκέντρωσή της στον οργανισμό.

Άλλες παραδοσιακές χρήσεις της δαμιάνας αφορούν τη μείωση του σακχάρου του αίματος, την κατάθλιψη, το άγχος και τη νυχτερινή ενούρηση.

Η δαμιάνα έχει επίσης ηρεμιστικές, αντισπασμωδικές, στυπτικές, διουρητικές, και ήπιες υπακτικές ιδιότητες. Έχουν αναφερθεί επίσης αντιβηχικές. αντιασθματικές και γενικές τονωτικές για το αναπνευστικό σύστημα ιδιότητες και ενδείξεις για το γαστρεντερικό σύστημα όπως η δυσεντερία, η δυσπεψία και η δυσκοιλιότητα. Σε πολλά κράτη έχουν αποδωθεί στο φυτό αυτό και ανορεκτικές-θερμογενετικές ιδιότητες.